Als je het nieuws hoort, dan zou je eigenlijk al niet meer willen luisteren. De chaos op de wereld lijkt alsmaar groter te worden, vooral de dreigingen met oorlog tussen landen. Zijn mensen steeds meer ontevreden en boos op anderen? Als je goed kijkt dan zie je waar de schoen wringt: De inwoners van welk land dan ook zijn niet het probleem, misschien op een enkeling na. Het zijn vooral de politieke leiders die (vaak onbewust) bang zijn om hun macht te verliezen. Met ferme uitspraken proberen ze de controle te behouden. En hoe doe je dat? Door angst en tweedracht te zaaien. Dat is makkelijk, want mensen kun je snel bang maken, tenminste… Dat denken ze nog steeds.

De angst voor corona, mede opgeblazen door gekleurde en selectieve berichtgeving, is daar een mooi voorbeeld van. Maar het bewustzijn van de mensheid is ondertussen flink gegroeid en velen laten zich niet zomaar meer iets wijsmaken.

Wat ik je in deze tijd zou willen meegeven is het volgende: Kijk eens voorbij het web van gezaaide angsten en overtuigingen en verbind je eens met de mensen van een ander land. Gewoon vanuit je huis, door bijvoorbeeld met google maps eens in straten te struinen van een buitenlandse stadje of dorp. Het maakt niet uit waar. Je zult zien dat de mensen daar net zo als jij met hun dagelijkse dingen bezig zijn. Ze willen gewoon samen kunnen zijn en genieten. Ze zijn helemaal niet uit op oorlog. De mensen willen vrede, maar de leiders hebben een andere agenda…

De omslag naar vrede komt als steeds meer mensen dit gaan beseffen. En herinner je dat gewone mensen, zoals jij en ik uiteindelijk bepalen welke keuzes gemaakt worden. Simpelweg omdat een handjevol leiders niets kan bereiken als de bevolking eensgezind ‘ongehoorzaam’ is aan wat leiders proberen op te leggen.

Gandhi is een mooi voorbeeld. Hij volgde altijd geweldloos, respectvol en met mededogen zijn eigen weg en waarheid, ongeacht de reacties. En hij kreeg vele mensen achter hem, omdat ze zich herkenden in waar hij voor stond. Hij herinnerde ons er aan, dat als een persoon jou met gebalde vuisten benaderd, omdat je niet past in zijn wereldbeeld, je niet vlucht of vecht. Maar dat je gewoon geweldloos je pad blijft volgen, ongeacht de gevolgen. Je gaat dus niet mee in het geweld dat naar je toekomt. En dat dwingt uiteindelijk respect af voor wie je bent. Ik moet zeggen, dat is niet makkelijk. Maar hij inspireert mij wel om te doen wat goed voelt, ongeacht de gevolgen. Ook ben  ik blij dat steeds meer mensen in landen waar ze minder vrijuit kunnen spreken, zich de laatste jaren zich niet langer meer stil houden. De omslag komt, want we zijn allen één!