We leven in vreemde tijden en maken ons zorgen om van alles. Moeten we ons zelf beschermen tegen onze buren, toeristen of misschien zelfs immigranten? De belangrijkste reden achter dit beschermen is de angst voor een tekort. En die angst projecteren we op mensen die we niet zien als ons.

Maar wat doe je als je een baby hulpeloos en alleen op straat ziet? Je loopt er naar toe toch? Je gaat helpen. En maakt het uit waar deze baby is geboren of waar ze woonde? Nee, je denkt niet, je voelt alleen dat je er wilt zijn voor dit kwetsbare leven.

Maar wat nu als het geen baby is die je vindt, maar een volwassen persoon? Nu wordt je overspoelt met allerlei gedachtes en overtuigingen. Je voelt niet meer… We trekken nu een lijn tussen wij en zij. Het zit zo in ons denken… Het kan ook niet anders want eeuwen lang hebben heersers en religies het ons in de neus gewreven. Dit was het middel bij uitstek om het volk achter zich te krijgen en dingen gedaan te krijgen. En zelfs nu nog zie je het gebruikt worden.

2012 is het begin geweest van een nieuw tijdperk, een tijdperk waarin ons hartsgevoel niet langer overheerst hoeft te worden door overtuigingen en angsten. Dat gaat natuurlijk niet van de ene op de andere dag, maar laat je in ieder geval inspireren door kinderen. Zij laten zien dat Liefde geen onderscheidt maakt tussen wij en zij.

Hart2Hart,
Ruud